As Hammersley and Atkinson (1983: 2) have it, “the ethnographer participates, overtly or covertly, in people’s daily lives for an extended period of time, watching what happens, listening to what is said, asking questions; in fact collecting whatever data are available to throw light on the issues with which he or she is concerned.” This type of ethnography, this ethnography I have characterised as conventional, therefore gives centre stage to the human actors, to the sense which people make of the world. The role of the ethnographer is to observe, document, and analyze these practices, to present them in a new light. The study of cultural artifacts, of documents where appropriate, is a somewhat secondary device in which they are examined as “social products” (Hammersley and Atkinson, 1983:137). This is, of course a step forward from using them as mere sources of secondary data, as Hammersley and Atkinson point out. However, I wish to argue that carrying out an ethnography through the medium of a technology brings into question the role which technologies have so far played in ethnography, and suggest that this limited role also limits the conclusion which can be drawn. Ethnography has become a common feature of studies in the sociology of scientific knowledge (SSK) and in social studies of technology. It is suggested that it is through this close attention to the working practices of science and of technological development that we may see the social effort which goes into the construction of a scientific fact or the congealed social relations which are contained within a technical artefact. It is suggested, by another strand of ethnographic research in technical settings, that by such close attention to daily working practices we may

Όπως το έχουν ο Hammersley και ο Atkinson (1983: 2), ο εθνογράφος συμμετέχει, απροκάλυπτα ή συγκεκαλυμμένα, στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων για μεγάλο χρονικό διάστημα παρακολουθώντας το τι συμβαίνει, ακούγοντας αυτά που λένε, θέτοντας ερωτήσεις. στην πραγματικότητα συλλέγοντας όποια δεδομένα είναι διαθέσιμα για να ρίξουν φως στα θέματα με τα οποία αφορά. "Αυτός ο τύπος εθνογραφίας, αυτός ο εθνογραφικός χαρακτήρας που χαρακτηρίζω ως συμβατικός, δίνει ως εκ τούτου στο επίκεντρο τους ανθρώπινους ηθοποιούς, στην έννοια που κάνουν οι άνθρωποι του κόσμου. Ο ρόλος του εθνογράφου είναι να παρατηρεί, να τεκμηριώνει και να αναλύει αυτές τις πρακτικές, να τις παρουσιάζει σε ένα νέο φως. Η μελέτη των πολιτιστικών αντικειμένων, των εγγράφων, όπου ενδείκνυται, είναι μια κάπως δευτερεύουσα διάταξη στην οποία εξετάζονται ως «κοινωνικά προϊόντα» (Hammersley and Atkinson, 1983: 137). Αυτό είναι φυσικά ένα βήμα μπροστά από τη χρήση τους ως απλών πηγών δευτερογενών δεδομένων, όπως επισημαίνουν οι Hammersley και Atkinson. Ωστόσο, θα ήθελα να υποστηρίξω ότι η διεξαγωγή μιας εθνογραφίας με τη βοήθεια μιας τεχνολογίας θέτει υπό αμφισβήτηση το ρόλο που έχουν οι τεχνολογίες μέχρι σήμερα στην εθνογραφία και υποδηλώνουν ότι αυτός ο περιορισμένος ρόλος περιορίζει επίσης το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί. Η εθνογραφία έχει γίνει ένα κοινό χαρακτηριστικό των σπουδών στην κοινωνιολογία της επιστημονικής γνώσης (SSK) και στις κοινωνικές μελέτες της τεχνολογίας.Προτείνεται, μέσω αυτής της προσεκτικής προσοχής στις εργασιακές πρακτικές της επιστήμης και της τεχνολογικής ανάπτυξης, να δούμε την κοινωνική προσπάθεια που πηγαίνει στην κατασκευή ενός επιστημονικού γεγονότος ή τις συγχωριασμένες κοινωνικές σχέσεις που περιέχονται μέσα σε ένα τεχνικό τεχνούργημα. Προτείνεται, από ένα άλλο σκέλος εθνογραφικής έρευνας σε τεχνικά περιβάλλοντα, ότι με τόσο μεγάλη προσοχή στις καθημερινές πρακτικές εργασίας μπορούμε