In this study, we aim to take both the legal nature of privacy and data protection as well as the specific context of the employment relationship into account. Based on an international and regional human rights perspective, workers have a right to privacy. However, this legal departure point needs some further qualification for the employment relationship. An employment relationship implies, in a widely applied view, a relation of subordination or dependency.11 This implies that the worker’s personal freedom is limited to the extent that the employer is in principle entitled to manage and direct the work and thus to have a say over its workers’ personal behaviour, to obtain information and to control and discipline workers. Whereas the right to privacy encompasses the ‘right to be let alone’, the employment relationship gives the employer the ‘right not to leave alone’ its workers. The right to privacy and data protection is, in principle, guaranteed for all workers, regardless of the type of employment relationship. The employment relationship must, therefore, also be envisaged in its most modern forms and privacy and data protection considerations must be taken into account in different contexts of employment. The issues of privacy and data protection are, for example, increasingly challenged in the context of ‘place and time independent’ forms of employment, (such as telework)12 or in the platform economy. As the analysis will take into account these diverse contexts of work, it may form a stepping stone towards the effective recognition that “all workers, regardless of their contractual arrangement or employment status, must equally enjoy adequate labour protection to ensure humane working conditions for everyone”.

Σε αυτή τη μελέτη, στοχεύουμε να λάβουμε υπόψη τόσο τη νομική φύση της προστασίας της ιδιωτικής ζωής και των δεδομένων, όσο και το ειδικό πλαίσιο της εργασιακής σχέσης. Βασισμένο σε διεθνή και περιφερειακά ανθρώπινα δικαιώματα προοπτική, οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή. Ωστόσο, αυτό το νομικό σημείο εκκίνησης χρειάζεται κάποια περαιτέρω προσόντα για τη σχέση εργασίας. Μια σχέση εργασίας συνεπάγεται, σε μια ευρέως εφαρμοσμένη άποψη, μια σχέση υποταγής ή εξάρτησης.11 Αυτό συνεπάγεται ότι η προσωπική ελευθερία του εργαζομένου περιορίζεται στον βαθμό που είναι κατ' αρχήν ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται και να διευθύνει την εργασία και έτσι να έχει λόγο για την προσωπική συμπεριφορά των εργαζομένων της, να λαμβάνει πληροφορίες και να ελέγχει και να πειθαρχεί τους εργαζόμενους. Ενώ το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή περιλαμβάνει το «δικαίωμα για να το αφήσω, η εργασιακή σχέση δίνει στον εργοδότη το «δικαίωμα να μην αφήνει μόνο του» τους εργαζομένους του. Το δικαίωμα στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και των δεδομένων είναι κατ' αρχήν κατοχυρωμένο για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως τύπου της εργασιακής σχέσης. Η εργασιακή σχέση πρέπει, επομένως, να εξεταστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό Οι σύγχρονες μορφές και τα ζητήματα προστασίας της ιδιωτικής ζωής και των δεδομένων πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε διαφορετικά πλαίσια απασχόλησης.Τα ζητήματα της ιδιωτικής ζωής και της προστασίας δεδομένων, για παράδειγμα, αμφισβητούνται όλο και περισσότερο το πλαίσιο των «ανεξάρτητων από τον τόπο και τον χρόνο» μορφών απασχόλησης, (όπως η τηλεργασία)12 ή στην πλατφόρμα οικονομία. Καθώς η ανάλυση θα λάβει υπόψη αυτά τα διαφορετικά πλαίσια εργασίας, μπορεί να αποτελέσει ένα σκαλοπάτι προς την ουσιαστική αναγνώριση ότι «όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από τη συμβατική ρύθμιση ή την απασχόλησή τους πρέπει να απολαμβάνει εξίσου επαρκή εργασιακή προστασία για να διασφαλίζονται ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για όλους».