Today, I pay tribute to Spyros Rizakos (1960-2024), a devoted defender of human rights and a beacon of hope for migrants and refugees in Greece. He dedicated his life to advocating for those whose voices often went unheard, working relentlessly to ensure that dignity, compassion, and justice were accessible to all. His unwavering commitment to human rights was evident in every initiative he undertook—whether it was organizing campaigns to raise awareness about the challenges faced by migrants (in detention) or providing direct support and legal assistance to those in distress. Mr. Rizakos firmly believed in the power of community and the significance of solidarity, inspiring countless individuals to join him in the fight for equality and justice. I first met him in 2016 during a monitoring visit to detention centers in Greece. We gathered at Aitima's offices, an NGO he founded, where we discussed his newly released report, “Forgotten.” From that moment on, our paths crossed many times in various cafés, where we conversed about the ongoing developments in detention practices in Greece. He generously supported my engagement and research in this vital field, meticulously reviewing my PhD dissertation and providing invaluable feedback on other work before publication. Spyros was not just a passionate advocate in the courtroom and police offices but also had a keen interest in research, expressing a desire to become more involved in academic activities. On a personal note, his passion was truly contagious. His determination—often mistaken for stubbornness—was an attribute that fueled our shared mission. His dedication to human rights will continue to inspire and motivate me. As I remember him today, I hope that we can carry forward his legacy by advocating for the rights of the marginalized and keeping the pursuit of justice at the forefront of our efforts. I am profoundly grateful for the time we shared and the lessons he imparted. May his spirit guide us as we strive for a more humane and inclusive world. How to cite this blog post (Harvard style): A. Fili. (2024) In memoriam . Available at:https://blogs.law.ox.ac.uk/border-criminologies-blog/blog-post/2024/11/memoriam. Accessed on: 03/11/2024

Σήμερα, αποτίω φόρο τιμής στον Σπύρο Ριζάκο (1960-2024), έναν αφοσιωμένο υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φάρο ελπίδας για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Αφιέρωσε τη ζωή του στο να συνηγορεί υπέρ εκείνων των οποίων οι φωνές συχνά δεν ακούγονταν, δουλεύοντας ακατάπαυστα για να διασφαλίσει ότι η αξιοπρέπεια, η συμπόνια και η δικαιοσύνη ήταν προσβάσιμα σε όλους. Η ακλόνητη δέσμευσή του για τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν εμφανής σε κάθε πρωτοβουλία που ανέλαβε—είτε ήταν η οργάνωση εκστρατειών για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες (που βρίσκονται υπό κράτηση) είτε η παροχή άμεσης υποστήριξης και νομικής βοήθειας σε όσους βρίσκονται σε κίνδυνο. Ο κ. Ριζάκος πίστευε ακράδαντα στη δύναμη της κοινότητας και τη σημασία της αλληλεγγύης, εμπνέοντας αμέτρητα άτομα να ενωθούν μαζί του στον αγώνα για ισότητα και δικαιοσύνη. Τον συνάντησα για πρώτη φορά το 2016 σε μια επίσκεψη παρακολούθησης σε κέντρα κράτησης στην Ελλάδα. Συγκεντρωθήκαμε στα γραφεία του Aitima, μιας ΜΚΟ που ίδρυσε, όπου συζητήσαμε την έκθεσή του που κυκλοφόρησε πρόσφατα, "Forgotten". Από εκείνη τη στιγμή, οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν πολλές φορές σε διάφορα καφέ, όπου συζητούσαμε για τις συνεχιζόμενες εξελίξεις στα πρακτικά κράτησης στην Ελλάδα. Υποστήριξε γενναιόδωρα τη δέσμευσή μου και την έρευνά μου σε αυτό το ζωτικό πεδίο, εξετάζοντας σχολαστικά τη διδακτορική μου διατριβή και παρέχοντας πολύτιμη ανατροφοδότηση για άλλες εργασίες πριν από τη δημοσίευση.Ο Σπύρος δεν ήταν απλώς ένας παθιασμένος συνήγορος στην αίθουσα του δικαστηρίου και στα γραφεία της αστυνομίας, αλλά είχε και έντονο ενδιαφέρον για την έρευνα, εκφράζοντας την επιθυμία να ασχοληθεί περισσότερο με τις ακαδημαϊκές δραστηριότητες. Σε μια προσωπική σημείωση, το πάθος του ήταν πραγματικά μεταδοτικό. Η αποφασιστικότητά του—συχνά εσφαλμένα με πείσμα—ήταν ένα χαρακτηριστικό που τροφοδότησε την κοινή μας αποστολή. Η αφοσίωσή του στα ανθρώπινα δικαιώματα θα συνεχίσει να με εμπνέει και να με παρακινεί. Καθώς τον θυμάμαι σήμερα, ελπίζω ότι μπορούμε να συνεχίσουμε την κληρονομιά του υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα των περιθωριοποιημένων και διατηρώντας την επιδίωξη της δικαιοσύνης στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών μας. Είμαι βαθιά ευγνώμων για τον χρόνο που μοιραστήκαμε και τα μαθήματα που έδωσε. Είθε το πνεύμα του να μας καθοδηγεί καθώς προσπαθούμε για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο και χωρίς αποκλεισμούς. Πώς να αναφέρετε αυτήν την ανάρτηση ιστολογίου (στυλ Χάρβαρντ): Α. Φίλη. (2024) In memoriam . Διαθέσιμο στη διεύθυνση:https://blogs.law.ox.ac.uk/border-criminologies-blog/blog-post/2024/11/memoriam. Πρόσβαση στις: 03/11/2024