Concern is often expressed that the use of AAC may inhibit the use of residual speech or inhibit the development of natural speech production. This concern is often most expressed when considering the use of AAC in young children with developmental disability. The concern is related to the fact that it is often unclear whether and to what extent speech and language might eventually develop in young children with developmental disabilities. Given this uncertainty there is often some hesitation in recommending the use of AAC until the child’s propensity to acquire speech is clarified. However, the best current evidence suggests that AAC use does not hinder speech development and instead often has a facilitative effect on speech and language learning (Millar et al. 2006, Schlosser and Wendt 2008).

Η ανησυχία συχνά εκφράζεται ότι η χρήση του AAC μπορεί να αναστέλλει τη χρήση υπολειπόμενου λόγου ή να αναστέλλει την ανάπτυξη της φυσικής παραγωγής ομιλίας. Αυτή η ανησυχία συχνά εκφράζεται περισσότερο όταν εξετάζεται η χρήση του AAC σε μικρά παιδιά με αναπτυξιακή αναπηρία. Η ανησυχία σχετίζεται με το γεγονός ότι συχνά δεν είναι σαφές εάν και σε ποιο βαθμό η ομιλία και η γλώσσα ενδέχεται τελικά να αναπτυχθούν σε μικρά παιδιά με αναπτυξιακές αναπηρίες. Δεδομένης αυτής της αβεβαιότητας, υπάρχει συχνά κάποιος δισταγμός να συνιστούμε τη χρήση του AAC μέχρι να διευκρινιστεί η τάση του παιδιού να αποκτήσει ομιλία. Ωστόσο, τα καλύτερα τρέχοντα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η χρήση AAC δεν εμποδίζει την ανάπτυξη της ομιλίας και αντ 'αυτού συχνά έχει διευκόλυνση στην εκμάθηση ομιλίας και γλωσσών (Millar et al., 2006, Schlosser and Wendt 2008).