Last summer, Vox’s Terry Nguyễn wrote about the ways that our Instagram feeds had changed in the wake of the Black Lives Matters movement. We started to see more PowerPoint-looking slides that were made to communicate information about the protests, and they’ve since been co-opted for just about every subject. Nguyễn wrote about how those slides, while attention-grabbing, ran the risk of oversimplifying issues, stripping them of their importance, and potentially spreading misinformation: Coincidental or not, creators are applying this millennialesque visual language to their work, which makes it easy for savvy brands (or anyone who can replicate that design style) to jump on and pervert the movement by using it to further their own corporate mission. Then there’s the question of whether it’s even appropriate to aestheticize these human rights-related issues. As corporations and individuals become attuned to the widespread adoption of memes and certain creative aesthetics in online spaces, they could further be used to “commodify tragedy and obfuscate revolutionary messages,” wrote the Instagram creator @disintegration.loops, later referencing how Breonna Taylor’s death has devolved into a meme. Most of these activism slideshows don’t appear to be made with malicious intent, nor are they actively harming anyone, but some are worried about the long-term neutralizing effect of making advocacy more digestible and consumable for a large audience. But slides like these, when done right and with care, make complex stories (about, say, a mutating virus!) more digestible and accessible. At The New York Times, the audience team has been experimenting with variations of these slides and cards on its social media platforms, deputy off-platform editor Jake Grovum said.

Το περασμένο καλοκαίρι, ο Terry Nguyễn του Vox έγραψε για τους τρόπους με τους οποίους είχαν αλλάξει οι ροές μας στο Instagram μετά το κίνημα Black Lives Matters. Αρχίσαμε να βλέπουμε περισσότερες διαφάνειες που μοιάζουν με PowerPoint που δημιουργήθηκαν για την επικοινωνία πληροφοριών σχετικά με τις διαμαρτυρίες και έκτοτε έχουν επιλεγεί σχεδόν για κάθε θέμα. Ο Nguyễn έγραψε για το πώς αυτές οι διαφάνειες, ενώ τραβούσαν την προσοχή, διέτρεχαν τον κίνδυνο να υπεραπλουστεύσουν τα ζητήματα, να τους αφαιρέσουν τη σημασία τους και ενδεχομένως να διαδώσουν παραπληροφόρηση: Συμπτωματικά ή όχι, οι δημιουργοί εφαρμόζουν αυτή τη χιλιετία οπτική γλώσσα στη δουλειά τους, η οποία διευκολύνει τις έμπειρες επωνυμίες (ή οποιονδήποτε μπορεί να αναπαράγει αυτό το στυλ σχεδίασης) να πηδήξουν και να διαστρεβλώσουν το κίνημα χρησιμοποιώντας το για να προωθήσουν τη δική τους εταιρική αποστολή. Έπειτα, τίθεται το ερώτημα εάν είναι σκόπιμο να γίνει αισθητικός λόγος για αυτά τα ζητήματα που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Καθώς εταιρείες και ιδιώτες συντονίζονται με την ευρεία υιοθέτηση μιμιδίων και ορισμένων δημιουργικών αισθητικών σε διαδικτυακούς χώρους, θα μπορούσαν περαιτέρω να χρησιμοποιηθούν για να «εμπορευματοποιήσουν την τραγωδία και να θολώσουν τα επαναστατικά μηνύματα», έγραψε ο δημιουργός του Instagram @disintegration.loops, αναφέροντας αργότερα πώς ο θάνατος της Breonna Taylor έχει μετατραπεί σε μιμίδιο.Οι περισσότερες από αυτές τις slideshows ακτιβισμού δεν φαίνεται να γίνονται με κακόβουλη πρόθεση, ούτε βλάπτουν ενεργά κανέναν, αλλά ορισμένοι ανησυχούν για τη μακροπρόθεσμη εξουδετερωτική επίδραση του να γίνει η υπεράσπιση πιο εύπεπτη και αναλώσιμη για ένα μεγάλο κοινό. Αλλά τέτοιες διαφάνειες, όταν γίνονται σωστά και με προσοχή, κάνουν πολύπλοκες ιστορίες (για, ας πούμε, έναν μεταλλαγμένο ιό!) πιο εύπεπτες και προσβάσιμες. Στους The New York Times, η ομάδα του κοινού πειραματιζόταν με παραλλαγές αυτών των διαφανειών και καρτών στις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, είπε ο αναπληρωτής συντάκτης εκτός πλατφόρμας Jake Grovum.